|
| |
 |
 |
 |
 |
 |
คลั่ง |
| |
 |
อาการของโรคนี้เกิดแก่สุนัขที่ดูสมบูรณ์
โดยมันจะเห่าหรือหอนดังเร็ว วิ่งพล่านไปมา ชนสิ่งของที่ขวางหน้า
อานกระโดออกจากประตูหน้าต่าง หรือวิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง
กัดทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้า อาการคลั่งเหล่านี้ไม่อาจควบคุมได้
สาเหตุของการคลั่งมีหลายอย่างอาจเป็นโรคพิษสุนัขบ้าก็ได้
บางตัวแสดงอาการโดยการเกาหูอย่างแรงพร้อมกับร้องอย่างโหยหวน
บ้างก็เกาจนใบหูเป็นแผลเลือดไหลนองทั้งนี้อาจมีสามเหตุจากมีแมลงหรือเห็บเข้าไปอยู่ในหู
กัดและดูดเลือด ทำให้เกิดการระคายเคืองอย่างรุนแรงเจ็บปวดเกินทน
บางตัววิ่งไปร้องไปไม่หยุดอาจเพราะมาจากถูกกลั่นแกล้งหรือถูกทำร้าย
หรือตกอกตกใจอย่างสุดขีด
เมื่อสุนัขที่เลี้ยงไวแสดงอาการคลั่ง ถ้าคลั่งแล้วดุร้ายก็หาทางต้อนเข้ากรง
หรือท้องเพื่อกักดูอาการ ห้ามไม่ให้ใครไปยุแหย่ ให้อยู่เงียบ
ๆ รอให้สงบ ถ้าคลั่งแบบระแวงหรือตกใจให้เจ้าของค่อย
ๆ พูดปลอบประโลมด้วยน้ำเสียงที่เมตตาและเป็นมิตร การให้คนไปต้อนหรือปลอบควรเป็นคนเลี้ยงหรือคนที่สุนัขคุ้นเคยเป็นอย่างดี
อย่าใช้คนแปลกหน้า ถ้าสัมผัสได้ควรลูบไล้โดยแผ่วเบา
อย่าเข้าหาอย่างบุ่มบ่ามหรือเสียงดังเอะอะ อย่าใช้คนแปลกหน้าเข้ามาช่วยเพราะสุนัขไม่ไว้วางใจจะทำให้ยิ่งกลัวคลั่งเตลิดไปอีก
เมื่อสุนัขสงบลงบ้างแล้วจึงควรพิจารณา หาสาเหตุว่าคลังเพราะอะไร
เช่น บางตัวตกใจเสียงประทัด หรือ มีคนเอาประทัดผูกหางจึงวิ่งเตลิด
บางตัวอาจถูกรุมทำร้าย จากสุนัขหลายตัว จึงสู้แบบบ้าคลั่ง
แม้เจ้าของจะกันสุนัขตัวอื่นออกไปแล้วก็ยังไม่หายระแวงก็ต้องค่อย
ๆ หาทางปลอบ หรือบางครั้ง เพราะเจ้าของเอาปลอกคอหรือลูกกระพรวนไปใส่คอให้
เมื่อไม่เคยชินมาก่อนจึงตกใจวิ่งเตลิดเปิดเปิงพยายามแคะออก
เจ้าของจึงต้องจัดการถอดปลอดคอต้นเหตุออกเสีย เหล่านี้เป็นต้น
ควรจำไว้ว่าเมื่อสุนัขเกิดอาการคลั่ง เจ้าของควรสงบอกสงบใจใช้ความคิดตริตรองหาวิธีเป็นทางออกที่ดีที่สุดสำหรับช่วยเหลือ
อย่าคลั่งตาม ถ้าหากเหนือบ่ากว่าแรงให้ปรึกษาหมอเพื่อใช้ยาหรือวิธีที่เหมาะสม
|
|
|
 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
|
|
